1ο ΕΠΑΛ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ



COMENIUS 2013-2015
"YOUNG ARTISTS IN EMERGENCY"

1o ΕΠΑΛ ΑΓΙΩΝ ΑΝΑΡΓΥΡΩΝ
1o EPAL AGHION ANARGHIRON

Κυριακή 8 Δεκεμβρίου 2013

His (her)-story: η Κρίση και γω...

Καλέσαμε τους μαθητές του σχολείου να μιλήσουν οι ίδιοι για το πώς βιώνουν αυτοί και οι οικογένειές τους τη σημερινή κατάσταση. Ιδού ένα απάνθισμα των εμπειριών τους.


«…Η κρίση μ' έχει επηρεάσει εννοείται και δε ζητάω πλέον λεφτά από τους γονείς και τους παππούδες μου, γιατί δε θέλω να τους φέρω στη δύσκολη θέση να μου πουν δεν έχω!» «…έχω κουραστεί και στεναχωρεθεί να βλέπω ανθρώπους να ζητιανεύουν και να κοιμούνται στο δρόμο, να μην έχουν να φάνε, ποιος θα τους βοηθήσει αυτούς;»
 [Χάρης, Γ]

«…Η κρίση στην Ελλάδα είναι μια κατάσταση στην οποία έχει κλαπεί το χαμόγελο από τα πρόσωπα των ανθρώπων. Η κανονική αντίδραση που θα έπρεπε να έχουμε είναι να αντιδράσουμε, αρχής γενομένης να κάνουμε επανάσταση. Όχι με βία, αλλά με σωστές επιλογές. Να κάνουμε τους υπεύθυνους για την κρίση να ζήσουν μια κόλαση. Όχι με βία, αλλά με την απόρριψη προς το πρόσωπό τους. Αλλά αντί της επανάστασης, ο Έλληνας θα κάτσει στον καναπέ, επιλέγοντας πάλι τα λάθος άτομα…άγνωστο για ποιους λόγους» [Κώστας, Γ']

«…το χειρότερο θα το υποστεί η γενιά η δικιά μου, η οποία φαίνεται πως δεν έχει κανένα μέλλον.» [Νίκος, Γ']]


«…Αυτό που με στεναχωρεί περισσότερο είναι ότι βλέπω συνανθρώπους μου να χάνουν τις δουλειές τους, μετά απελπίζονται και χάνουν τον εαυτό τους. Ίσως αυτό είναι το χειρότερο, γιατί χάνεται η ελπίδα στη ζωή τους….μια απλή οικονομική κρίση θα μπορούσε να ξεπεραστεί εύκολα και χωρίς στεναχώρια, όμως κάτι άλλο κρύβεται και έχει γίνει έτσι η κοινωνία μας, αυτό είναι που με φοβίζει. Η οικονομική κρίση θα περάσει, όμως η νοοτροπία που δημιουργήθηκε μέσα σε αυτή θα παραμείνει.»  [Βασίλης, Γ]

«…η κρίση μ’ έχει ταράξει και μ’ έχει αγχώσει γιατί σκέφτομαι το αύριο και τη δυσκολία της ζωής.» [Κώστας, Γ']

«…ο λαός συνεχίζει να κάνει το ίδιο λάθος στις εκλογές ξανά και ξανά, ψηφίζοντας αυτούς που κατέστρεψαν τη χώρα.» [Βαγγέλης, Γ' ]

«…η κατάσταση μέσα στην πόλη έχει καταντήσει ανυπόφορη και ο άνθρωπος κοιτάει μόνο το συμφέρον του και το πώς θα επιβιώσει….» «…με το που ανακοινώθηκε η οικονομική κρίση άρχισαν μετά από λίγο καιρό τα ξεσπάσματα ρατσισμού και ξενοφοβίας στην Ελλάδα.» …» έβλεπα τη μάνα μου να «πολεμάει» με όλα όσα συμβαίνουν και υπήρχαν φορές που έλεγα πως δεν ξέρω αν θα έχω ένα πιάτο το μεσημέρι για να φάω» [Βασίλης, Γ']

«…πολλές οικογένειες ανέχονται τα δανεικά από γνωστούς και φίλους για να επιβιώσουν»
[ Αγγελική, Γ΄ ]

«…για μένα η κρίση έχει συνδεθεί με τη θλίψη για κάποιο λόγο στο μυαλό μου. Προσπαθώ να μη το σκέφτομαι τόσο αλλά η καθημερινότητα πάντα έχει τη σκέψη της κρίσης και θλίψη. Βέβαια σκέφτομαι και τους ανθρώπους που είναι σε χειρότερη κατάσταση, όπως να μένουν στο δρόμο και να μην έχουν να φάνε, να κρυώνουν και να υποσιτίζονται το χειμώνα…» [Φαίη, Γ’]

«…εγώ δεν έχω μεγάλη οικονομική κρίση απλώς έχω τα απαραίτητα και ανταπεξέρχομαι οικονομικά…….Βέβαια οι γονείς μου έχουν πολύ άγχος και στρες λόγω του ότι δεν ξέρουνε αν θα έχουν τις δουλειές τους και αν θα μπορούν να με στείλουν επαρχία [για το πανεπιστήμιο].»
[ Δέσποινα, Γ' .]

«…τα πράγματα εδώ στην Ελλάδα έχουν χειροτερέψει πολύ. Αυτή η κρίση μας έχει καταστρέψει πολύ, τα αδέλφια μου δεν έχουν δουλειά, πιέζονται δεν μπορούν ν πάνε πουθενά, στο σπίτι δημιουργούνται εντάσεις. Αλλά τα ξεπερνάμε.» [Σωτηρία , Γ΄]

«…Η κρίση ήρθε και στην οικογένειά μου. Θύμα της κρίσης έγινε και η μητέρα μου. Με όλα αυτά που γίνονται σε όλο τον κόσμο και όλη την κρίση που ζούμε η διάθεσή μας είναι στα πατώματα…» 
[ Γεωργία, Γ']

«Στη σημερινή κατάσταση που ζούμε, αντιμετωπίζουμε μια κατάσταση που μας έχει κόψει τα φτερά ειδικά στη νέα γενιά. Η κρίση αυτή έχει βγάλει στην επιφάνεια πολλά πράγματα που μέχρι πριν να εμφανιστεί ήταν απλά μια σπίθα. Η κατάσταση αυτή δημιούργησε απογοήτευση, θλίψη, οικονομικά προβλήματα, αυτοκτονίες, και ένα σοβαρό συμβάν που γονατίζει πολλούς είναι ο ρατσισμός. Τον οποίο ειδικά οι μετανάστες το ζουν όσο χειρότερα μπορεί να τους κάνει να το νιώσουν οι λεγόμενοι φασίστες που θεωρούν ότι έχουν τον νόμο στα χέρια τους.» [ Πάολα, Γ']

«…η κρίση…εμένα προσωπικά με βάζει σε πολλά προβλήματα όπως να θέλω λεφτά να βγω και να μην έχουν οι γονείς μου με αποτέλεσμα να τσακωνόμαστε, να έρχεται ο καινούριος μήνας και να σκεφτόμαστε τι θα γίνει τώρα θα μας διώξουν απ το σπίτι ή όχι να θέλω ν αγοράσω κάτι και να μη μπορώ γιατί τα λεφτά είναι ίσα ίσα για τα έξοδα…» [Αντώνης , ΒΗΝ]

«…Αυτό που βλέπω είναι ότι οι γονείς κάνουν τα πάντα για τα παιδιά τους όμως το κράτος δεν  τους αφήνει να τα κάνουν ευτυχισμένα…
…Η τηλεόραση είναι όλο προπαγάνδα. Ψέματα, ψέματα, και πάλι ψέματα. Προσπαθούν να παραπλανήσουν και να κατευθύνουν τον κόσμο προς τα εκεί που αυτοί θέλουν και μάλιστα μέχρι σήμερα το καταφέρνουν
Δηλώνω και γω ότι κάποια στιγμή υπήρξα-είχα την ιδεολογία της Χρυσής Αυγής. Γιατί όμως; Δεν το είδα σα μόδα όπως πολλά 15 χρονα αλλά είχα πέσει θύμα ξυλοδαρμού 2φορές μάλιστα από 7-8 άτομα ξένους κυρίως αλβανούς, ευτυχώς όμως ήμουν τυχερός. Μετά από τέτοιο θυμό και οργή που είχα μέσα μου πως θέλετε να ήμουν; Ήθελα να τους ξεπληρώσω με το ίδιο νόμισμα έρχονται στη χώρα μου και πλέον τους φοβάμαι, ήμουν 100% με τη χρυσή αυγή και ότι έχει να κάνει με φύλο σε ξένους και μετανάστες.
Κάποια στιγμή όμως αυτός ο θυμός έπαψε μέσα μου να είναι τόσο έντονος (αν και ακόμα τον έχω) και έκατσα και σκέφτηκα: π.χ. αν ήμουν εγώ στη θέση αυτών δηλαδή των ξένων μεταναστών οι οποίοι δεν έχουν λεφτά και κάποιοι από αυτούς δεν μπορούν να επιστρέψουν στη χώρα τους, δε θα έκλεβα για να μη πεθάνει το παιδί μου; Δε θα σκότωνα για να μη πεθάνω ο ίδιος;
…Όλοι μας ο ένας για τον άλλο να κινητοποιηθούμε και να κατέβουμε σε πορεία. Όλοι όμως! Έτσι μόνο ίσως  καταφέρουμε κάτι. Με το να τσακωνόμαστε μεταξύ μας όμως  και να σκωτωνόμαστε δε θα καταφέρουμε τίποτα…» [Κώστας, Γ']

«…ώρες ώρες νιώθω πολύ πιεσμένη γιατί σκέφτομαι διάφορα πράγματα που θα ήθελα να κάνω για τη ζωή μου και τους ανθρώπους που αγαπώ και εκείνη τη στιγμή δεν μπορώ…με φοβίζει το μέλλον..» [Μαρία, Γ']

«…μέσα μου νιώθω οργή, θλίψη αλλά και πολύ πίκρα…» [Βασίλης, Γ']

«…Αλλά οι Έλληνες της κρίσης δε μπορούν ούτε για ένα λεπτό να αποδείξουν ότι έχουν ανθρωπιά για το συνάνθρωπό τους. Η κρίση έκανε το μεγαλύτερο κακό στους Έλληνες. Δεν τους άφησε συμπόνια για κανέναν. Πως γίνεται να  περιμένουν όλοι ότι η Ελλάδα θα βγει από την κρίση όταν οι Έλληνες δε μπορούν να δείξουν λίγη ανθρωπιά και αγάπη για το διπλανό τους. Η κρίση δεν δοκιμάζει την οικονομία μιας χώρας δοκιμάζει τους ανθρώπους. Άρα οι Έλληνες δε μπορούν να νικήσουν την κρίση, αν δεν αποδείξουν ότι είναι καλύτεροι άνθρωποι.» [ Νικολέτα, Γ']

«…Ο πατέρας μου είναι 2 χρόνια άνεργος με αποτέλεσμα σε λίγο καιρό να φύγουμε από τη χώρα μόνιμα. Θα χάσω τους φίλους μου και μπορεί ν’ αναγκαστώ να δουλέψω εκεί που θα πάω. Δε μπορώ να πω πως ζω στο δρόμο ούτε πως δεν έχω να φάω αλλά για να μη συμβεί αυτό πρέπει να φύγουμε.» [ανώνυμο]

«…εμένα μ’ έχει επηρεάσει (η κρίση) πολύ επειδή έχω και γω επιθυμίες όπως να βγαίνω έξω αλλά με την κρίση το έχω στερηθεί. Τέλος είμαι ευτυχισμένος που τουλάχιστον μπορούμε και τρώμε γιατί με πέντε άτομα και δύο ζώα στο σπίτι είναι δύσκολο να σε περιποιείται ένας εργαζόμενος.» [ανώνυμος]

«…σκοπεύω να πάω νυκτερινό σχολείο για να μπορέσω να δουλέυω …να βγάλω κάνα μεροκάματο να βοηθήσω την οικογένειά μου…» [Σέργιος, Α']

«…η ζωή μου έχει σίγουρα αλλάξει και κατέβει ως προς την ποιότητα που είχε πριν μερικά χρόνια. Ποτέ ως οικογένεια δεν είχαμε οικονομική άνεση πόσο μάλλον τώρα….Ανυπομονώ να βρω μια καλή δουλειά …και να μπορώ να παρέχω στον εαυτό μου αυτά που θέλω, χωρίς να έχω τύψεις και να αισθάνομαι εγωίστρια όταν ζητάω ένα ευρώ παραπάνω"[ανώνυμος, Α1]

«…είναι επίπονο γιατί οι γονείς μου δε βρίσκουν δουλειά εύκολα και αν θα έχουν καμιά δουλειά εμείς δε θα τους βλέπουμε καθόλου επειδή θα δουλεύουν από το πρωί ως το βράδυ απλά και μόνο για να τα βγάλουν πέρα στις υποχρεώσεις τους…»[ανώνυμος, Α1]

«…Στην οικογένειά μου δούλευε μόνο ο πατέρας μου και έπαιρνε πάρα πολλά λεφτά και δε χρειαζόταν να δουλέψει κανείς άλλος αλλά τώρα πάνε αυτά ο πατέρας μου παίρνει τα μισά απ’ όσα έπαιρνε και πιο λίγα και η μάνα μου κάνει 4 δουλειές λείπει όλη μέρα και από τις 4 δουλειές βγάζει το μήνα όλα μαζί 420 ευρώ δηλαδή ίσα για τους λογαριασμούς. Έβγαινα Σάββατο βράδυ με 40-50 ευρώ και τώρα 2 ευρώ με το ζόρι. Από κει να καταλάβετε τα καλοκαίρια δούλευα επίσης και γω.» [ανώνυμος, Α1]

«…οι νέοι σπουδάζουν τόσα χρόνια για να περιμένουν στο ταμείο ανεργίας ή να δουλεύουν σε καφετέριες και άλλες δουλειές οι οποίες δεν είναι σταθερές. Επίσης όλοι οι δρόμοι έχουν γεμίσει άστεγους. ….επίσης οι νέοι πολλές φορές έχουν θέληση να σπουδάσουν όμως δεν τους το επιτρέπει η οικονομική τους κατάσταση» [Βάσω, Γ']

«…Το να τελειώσεις το σχολείο και να μη βρεις δουλειά σε αυτό που θες να κάνεις είναι μια μεγάλη στεναχώρια.
Δεν είναι δυστυχώς μόνο η κρίση αλλά και οι δολοφονίες που γίνονται άδικα, ο κόσμος που αντί να τώρα που περνούμε όλοι δύσκολα έπρεπε να είμαστε ενωμένοι, απομακρυνόμαστε στα σπίτια μας και βλέπουμε όλη μέρα ειδήσεις που λένε για τη χρυσή αυγή που έχει κάνει τόσο κακό σε κόσμο που ΄χει άλλο χρώμα, θρησκεία ή σκέψη απ΄αυτούς. Δε μπορώ να καταλάβω πως μπορεί κάποιοι άνθρωποι να σκέφτονται πως μπορούν να σκοτώσουν άλλους ανθρώπους.
…Προσπαθώ να δω τον κόσμο με χρώμα αλλά δυστυχώς τον βλέπω γκρι…» [Κλάρα, Γ']

«η κρίση έχει επηρεάσει τόσο πολύ εμένα όσο και την οικογένειά μου σε μεγάλο βαθμό. Ο πατέρας μου συνεχίζει να είναι άνεργος και η μητέρα μου να δουλεύει  2 φορές την εβδομάδα. Με το εισόδημά τους δε μπορούμε να καλύψουμε τα απαραίτητα, σχεδόν απίθανο. Όλο αυτό δημιουργεί εντάσεις και φασαρίες σε καθημερινή βάση. Κρίμα, εμείς δεν είμασταν έτσι!
…εκεί που δεν είχα λεφτά να βγω τώρα φοβάμαι και να κυκλοφορήσω, ανησυχώ μήπως γυρίσω στο σπίτι ξυλοδαρμένη. Τραγικό! Εύχομαι λοιπόν ένα καλύτερο κόσμο χωρίς φόβο και με εισόδημα για να καλύψουμε τις ανάγκες μας.» [Κωνσταντίνα, Γ']

«Έχω κουραστεί πια να βλέπω αυτήν την κατάσταση στην οικογένεια αλλά και στην κοινωνία. Είμαι τόσο μικρή και υπάρχει τόσο μεγάλος θυμός μέσα μου που αυτό με κατατρώει μέρα με τη μέρα πιο πολύ, πόσο μάλλον όταν βλέπω την οικογένειά μου έτσι….Θα θελα επίσης και γω όσο και αυτοί να τους βοηθήσω, να τους πάρω και να φύγουμε μακριά από όλους και από λα αλλά ακόμη αυτό είναι δύσκολο. Ήρθαν σε αυτή τη χώρα με σκοπό να κάνουν ένα καλύτερο αύριο αλλά το μόνο που βλέπω στα βλέμματά τους και στην καθημερινή τους ζωή είναι απογοήτευση και λύπη.» [Βαρβάρα, Γ']

«…Τώρα που η οικονομική κρίση έχει χτυπήσει όλες τις οικογένειες έχει δημιουργηθεί πανικός. Στην οικογένειά μου τα πράγματα πάνε απ΄το κακό στο χειρότερο. Ο μισθός των γονιών μου έχει μειωθεί πολύ και με το ζόρι περισσεύουν χρήματα για διασκέδαση. Όσο μπορώ δε ζητάω λεφτά για να μη τους επιβαρύνω. Προσπαθώ να διασκεδάζω χωρίς να χρειάζομαι χρήματα." [ανώνυμος, Γ']

«…κι εγώ ως μαθήτρια έχω πολλές ανησυχίες για το μέλλον μου. Πιστεύω πως όσο κι αν προσπαθήσω ο κόπος μου στο μέλλον δε θ’ ανταμειφθεί όσο πραγματικά αξίζει. Εκτός από από την εργασία η οικονομική κρίση έχει αλλάξει και τη ψυχολογία των ανθρώπων. Στο δρόμο βλέπω πολλά προβληματισμένα πρόσωπα τα οποία πλέον αγωνίζονται για τα «βασικά». Στα μάτια τους βλέπω πως δεν υπάρχει η διάθεση και η όρεξη για ζωή, που θα έπρεπε να υπάρχει. Ακόμα και στο πιο στενό μου περιβάλλον, από τους γονείς μου, διακρίνω μια νευρικότητα, μια στεναχώρια, έντονη κούραση γιατί κάνουν μια καθημερινή μάχη για να μπορέσουμε να ζήσουμε μια αξιοπρεπή ζωή.
Το μόνο που μπορούμε να κάνουμε είναι να ελπίζουμε σ’ ένα καλύτερο αύριο, και σε αυτό ελπίζω!» [Πέννυ, Γ’]

«Τα τελευταία 4 χρόνια ο πατέρας μου είναι άνεργος. Αυτό έχει ως αποτέλεσμα την κακή μας οικονομική κατάσταση αλλά και την ψυχολογική. Το να τον βλέπω στεναχωρημένο και απογοητευμένο είναι ό,τι χειρότερο για μένα, μόνο στην ιδέα ότι δεν  μπορεί να μας προσφέρει ό,τι μας πρόσφερε παλιότερα νιώθει σαν ανενεργό μέλος της οικογένειας αλλά ακόμα και της κοινωνίας.
Το να βλέπω τόσα καταστήματα και επιχειρήσεις να κλείνουν μέρα με τη μέρα με κάνει να νιώθω ανασφάλεια για το μέλλον μου, δεν είναι αυτό που θέλω να ζήσουν τα παιδιά μου, δεν είναι αυτό που θέλω να ζήσω εγώ! Στις μέρες μας ή θα είσαι άνεργος ή θα είσαι χαμηλόμισθος, δηλαδή ποιο το νόημα να προσπαθείς κάτι καλύτερο και  η ίδια η κοινωνία σε αναγκάζει να ζήσεις μια ζωή με χαμηλή ποιότητα.
Πιστεύω ότι θα το ξεπεράσουμε και όλα θα γίνουν όπως ήταν κάποτε, χωρίς ν’ ανησυχούμε για το αύριο.» [Τζόνυ, Γ’].

«…αρκετοί λόγω άγχους και στεναχώριας δημιουργούν στον εαυτό τους ένα αίσθημα ανασφάλειας και αποκτούν μια μορφή κατάθλιψης. Από προσωπική εμπειρία βιώνοντας την κρίση, όχι απόλυτα σε πολύ μεγάλο βαθμό, τουλάχιστον ακόμα, μπορώ να εκφέρω γνώμη αλλά και να εξωτερικεύσω πολλά συναισθήματα. Είναι πολύ άσχημο ένας άνθρωπος να χάνει τη δουλειά του και μετά από πολλές προσπάθειες να μη μπορεί να βρει και καθημερινά να αντιλαμβάνεσαι τον πόνο του μόνο μέσα από το βλέμμα του. Όχι απαραίτητα για τι δε μπορεί να σκέφτεται ότι δε μπορεί να παρέχει τα υλικά αγαθά που χρειάζεται, πόσω μάλλον να νιώθει πω δε χρησιμεύει ιδιαίτερα σε αυτή την κοινωνία. Το πρόβλημα με την κρίση δεν είναι μόνο το χρηματικό ποσό αλλά τα συναισθήματα των ανθρώπων που δεν μπορούν να προσφέρουν και νιώθουν θλίψη, πόνο, αγανάκτηση.» [Μαρία, ΓΝΟΣ]

«…Γενικά οι άνθρωποι είναι πιο σκεπτικοί και σοβαροί τώρα, κυρίως οι ενήλικες. Οι έφηβοι το παίρνουν αλλιώς, προσπαθούν να διασκεδάσουν χωρίς να δαπανήσουν και το ευχαριστιούνται επίσης. Εμένα ως έφηβος μπορώ να πω ότι μ’ έχει επηρεάσει η κρίση αλλά σκέφτομαι αλλιώς. Προσπαθώ για παράδειγμα με διάφορους δημιουργικούς τρόπους να μην την σκέφτομαι. Η κρίση λένε ότι απομονώνει την οικογένεια αλλά σ’ εμένα έχει συμβεί το αντίθετο.» [Ενέο, ΓΝΟΣ]

«ΟΙΚΟΝΟΜΙΚΗ ΚΡΙΣΗ
Ο τίτλος στο κείμενό μου δεν έχει βάση, δεν υπάρχει οικονομική κρίση, η μόνη κρίση που υπάρχει στον πλανήτη Γη είναι η κρίση συνείδησης. Οι άνθρωποι έχουν ξεχάσει να ζούνε, να αγαπάνε, έχουν ξεχάσει τι σημαίνει η λέξη ανθρωπιά. Το μόνο που ενδιαφέρει πλέον τους ανθρώπους είναι το πώς θα βγάλουν περισσότερα λεφτά. Όπως λέει και μια διαφήμιση τα πιο ωραία πράγματα στη ζωή δεν είναι πράγματα.
Τα λεφτά έχουν γίνει ο «θεός» για τον μέσο άνθρωπο πιστεύουν περισσότερο σε αυτά παρά στις πραγματικές αξίες της ζωής. Τέλος η λύση για να ξεφύγουμε από αυτή την κρίση πιστεύω είναι να δούμε πώς θα γίνει ο καθένας μας καλύτερος άνθρωπος και όχι να βλέπει ο καθένας το συμφέρον του εις βάρος των άλλων.» [Σίμος, ΓΝΟΣ]

«Τα τελευταία δύο χρόνια τα οικονομικά μας δεν πάνε και πολύ καλά εξαιτίας της κρίσης που έχει πέσει στην Ελλάδα και δε φτάνει που δεν πάνε καλά τα οικονομικά βιώνουμε και ένα ρατσισμό από την Χρυσή Αυγή» [Τζόνι, Β1]

«Στο σπίτι μου πάντα είχαμε κάποια οικονομικά προβλήματα. Τα πράγματα όμως έγιναν πολύ δύσκολα πριν από περίπου ένα χρόνο που η μητέρα μου αρρώστησε. Σταμάτησε τη δουλειά και μέχρι σήμερα παίρνει άδειες από το ΙΚΑ. Όσο περνάει ο καιρός τα πράγματα δυσκολεύουν όλο και περισσότερο. Τα λεφτά είναι λίγα και τα έξοδα πάρα πολλά. Στο σπίτι μένουμε οι δυο μας. Δεν υπάρχουν έσοδα από κάπου αλλού. Σε λίγο καιρό θα βγει στη σύνταξη και απ’ ότι μας είπαν τα χρήματα θα είναι ακόμα πιο λίγα. Δε βρίσκεται σε κατάσταση που να μπορεί να δουλέψει και μάλλον μπορεί να μη ξαναμπορέσει. Ακόμα προσπαθεί σιγά σιγά να αυτοεξυπηρετείται. Έχω προσπαθήσει αρκετές φορές να βρω εγώ μια δουλειά για να βοηθήσω λίγο στο σπίτι αλλά λόγω της ηλικίας μου και του σχολείου δεν τα έχω καταφέρει. Ελπίζουμε κάποια στιγμή ν’ αλλάξει κάτι και να πάνε τα πράγματα λίγο καλύτερα, γιατί όσο να  ναι υπάρχουν και κάποιοι καυγάδες λόγω της οικονομικής πίεσης που υπάρχει. Σιγά σιγά φτάνουμε στο σημείο να μην μπορούμε να έχουμε ούτε τα βασικά. Αλλά ελπίζουμε ότι κάτι θ’ αλλάξει!!!» [ανώνυμος, ΓΒΡ]

και μια ευχάριστη νότα...

«Η καθημερινότητά μου είναι σχεδόν σαν τα άλλα παιδιά. Ευτυχώς έχουμε το δικό μας μαγαζί, δουλεύουμε όλοι εκεί και ευτυχώς δεν έχουμε καμιά κρίση: είμαι όλη μέρα σχολείο, δουλειά και βόλτες κοντινές. Χαίρομαι που έχω αυτούς τους γονείς διότι ποτέ δεν  μου έχουν πει όχι, αλλά είμαι και γω σωστή απέναντί τους. Όλοι μου λένε ότι θέλουν τους γονείς μου επειδή ποτέ δε μου φωνάζουν, δε με πιέζουν για κάτι. Αισθάνομαι τόσο υπέροχα όταν τρώμε όλοι μαζί, βλέπουμε ταινία, γελάμε, κουβερτούλα, αγκαλίτσες. Μου λένε ότι η ζωή μου είναι σαν τις ταινείες αλλά και γω αυτό νιώθω γιατί πάντα είμαστε με το χαμόγελο στο στόμα, την τρέλα μας, τη ζωηράδα μας. Ειδικά όταν τσακώνομαι με τη μαμά μου για χαζά πράγματα, πχ. Γιατί δεν σκούπισα, δε μαγείρεψα, είναι πολύ τέλειο πράγμα. Όταν έρχονται φίλοι, η αδελφή μου, συγγενείς, είναι τόσο γεμάτο, γεμάτο από χαρά, τρέλα, αγάπη. Και το καλύτερο, όταν ο καθένας λέει την ιστορία του πετάει τη χαζομάρα του απλά όλοι ακούμε, γελάμε, περιμένουμε ν α ακούσουμε τη συνέχεια. Όταν έφυγε ο αδελφός μου για τα καράβια έπεσε πολύ κλάμα, στεναχώρια αλλά όπως λέει η μαμά να ναι καλά και να χει δουλίτσα.
Τελευταίο πράγμα είναι ότι αγαπώ τόσο πολύ τα’ αδέλφια μου, τους γονείς μου, δε θα θελα να πάθουν κανένα κακό γιατί θα πάθω και γώ μετά. Εδώ φεύγουν για το χωριό για 2 μέρες και τρέμω μόνο στη σκέψη αν τους συμβεί τίποτα…πάει μετά όλα χάθηκαν για μένα…!!!

Ααα καλέ και εύχομαι κανένα παιδί, οικογένεια, να μην αντιμετωπίζουν κρίση. Και το καλύτερο δίδαγμα ποτέ να μην το βάζουμε κάτω. Θα κάνουμε τους άλλους να πάρουν δυνάμεις. Απλά με ΧΑΜΟΓΕΛΟ!» [Πελαγία, ΓΒΡ]




 και ένα ποίημα... 






Μη με κρατάς στην πόρτα
Καταρχάς ό,τι πούμε εδώ
μένει εδώ έλα τώρα με
ξέρεις. Η ζωή καθησυχάζει
τους δειλούς οπότε
δύσκολη η έκφραση σε δύσκολους
καιρούς. Κλειδωμένη μέσα
σε καλούπια τώρα πια
και δε ζητάω να βγω γιατί
να βγω φοβάμαι έξω συνήθισα
τα κάγκελα που με
περιβάλλουν γύρω. Γύρω από
τα σχολεία, τη δουλειά τον
κήπο. Ας εστιάσουμε στα
γεγονότα εγώ βλέπω την
κατάντια στους δρόμους και
αναρωτιέμαι πως οι καλοβολεμένοι
λένε τραγούδια απλώνοντας τα
ρούχα.


                Μαριάννα Σταυροπούλου, Β' τάξη.

Δεν υπάρχουν σχόλια:

Δημοσίευση σχολίου

Τα σχόλια πρέπει να είναι γραμμένα σε ελληνικά ή αγγλικά και όχι greeklish, να έχουν σχέση με την ανάρτηση και να μην περιέχουν υβριστικά ή ρατσιστικά σχόλια.